نقش آموزگار در شکوفایی استعداد خلاقیت دانش آموز

یکی از ناکارآمدی هایی که در نظام آموزشی داریم این است که اکثر سیستم های آموزشی ما به جای تاکید بر استفاده از قدرت شگفت انگیز مغز به انباشتن و ذخیره سازی اطلاعات می پردازند. با توجه به تغییر و تحولات سریع و انفجار دانش و اطلاعات و استفاده از تکنولوژی های جدید، نیازمند کسب مهارت های تفکر خلاق، قابل انعطاف و دقیق می باشیم . نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که خلاقیت قابل پرورش و رشد باشد و این مستلزم تغییر و تحول در نظام آموزشی و به کار گیری شیوه های خاصی است که باید دست اندر کاران تعلیم و تربیت از سطوح بالاتر گرفته تا مدیران و معلمان مدارس و حتی اولیای دانش آموزان به آن توجه نمایند.یکی از مکانهای پرورش و رشد خلاقیت ، مدرسه است . هنگامیکه کودک وارد مدرسه می شود، فرایند اجتماعی شدن در محیط آموزشی شروع می شود. عوامل بسیار زیادی چون: تکالیف زیاد، تاکید بر حفظ دروس، اجرای برنامه های هماهنگ ، عدم توجه به تفاوتهای فردی و سرانجام عدم شناخت یا بی توجهی به ویژگیهای کودکان خلاق، سبب می شود که قدرت خلاقیت آنان بتدریج کاهش یابد . اما اگر مدرسه شرایط خود و روشهای تدریس را بر پایه شناخت و پرورش استعدادهای دانش آموزان، نیاز جامعه و نزدیک کردن محیط مدرسه به شرایط و زند گی بیرونی قرار دهد، می تواند در جهت شکوفایی خلاقیت در دانش آموزان گام بردارد