بررسی اثر بخشی برنامه آموزش سازگاری اجتماعی بر شایستگی اجتماعی استقلال عاطفی و ارزشهای تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش سازگاری اجتماعی بر استقلال عاطفی و شایستگی اجتماعی و ارزشهای تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان ارومیه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان ارومیه بوده که در سال تحصیلی ۱۴۰۳- ۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. در این میان بر اساس روش نمونه گیری در دسترس و ملاک های ورود و خروج به پژوهش نهایتا ۴۰ نفر از جامعه آماری انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل گماشته شدند. ابزارهای مطالعه ی حاضر نیز پرسشنامه استقلال عاطفی استنبرگ و سیلور برگ (۱۹۸۶) پرسشنامه شایستگی اجتماعی دانش آموزان کوهن و رسمن (۱۹۷۲) و پرسشنامه ارزشهای تحصیلی مدل پینتریج و همکاران (۱۹۹۷) بود. گروه آزمایش ۱۰ جلسله ۹۰ دقیقه ای پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی را دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته و بر اساس رعایت مفروضه های آن صورت گرفت. نتایج نشان داد که پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر استقلال عاطفی شایستگی اجتماعی و ارزشهای تحصیلی دانش آموزان اثربخش (۰٫۰۰۱>P) است. بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که یافته های این مطالعه از اثربخشی پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر استقلال عاطفی شایستگی اجتماعی و ارزشهای تحصیلی حمایت می کند.