طراحی مجتمع مسکونی در راستای ارتقای معماری پایدار

با افزایش جمعیت و گسترش شهرها در تمامی دنیا و نیاز بالای آنها به انرژی، منجر به استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی به منظور تامین گرمایش، سرمایش و انرژی روشنایی شده است، این موضوع تا بدانجا پیش رفته که منجر به آسیب وارد کردن های جبران ناپذیری به طبیعت و محیط زیست شده، که می توان آنرا از گرمایش جهانی تا از بین رفتن جنگل ها و سایر موارد این چنینی دید. به همین منظور است که تامین انرژی پایدار یکی از مباحث مهم در حال حاضر دنیا است. معماری و صنعت ساختمان بخصوص بخش مسکن نیاز به تامین انرژی بیشتری نسبت به سایر بخش ها دارند به همین دلیل طراحی مجتمع مسکونی با توجه به پایداری و پایداری انرژی مربوط به آن امری بسیار مهم است. طراحی محیط و مناظر مرتبط با زندگی انسان از یک سو مستلزم توجه به ارزش ها و پتانسیل های محیطی و از سوی دیگر در نظر گرفتن نیازهای انسان است. چنین طراحی محیطی باید به طور مداوم با تعامل و تعادل با محیط انجام شود. مسکن یک موضوع گسترده و پیچیده با ابعاد گوناگون است. ابتدا مسکن به عنوان یک مکان فیزیکی و به عنوان سرپناه و نیاز اولیه خانوار مطرح بود، اما امروزه مفهوم سکونت به عنوان مکانی که خدمات و امکانات لازم برای زندگی بهتر خانواده را فراهم می کند ایجاد شده است.