تحلیل و طراحی مجتمع های قضایی با نگرشی بر پیشگیری از جرایم اجتماعی (مورد مطالعه: شهرستان نور)

نیاز به امنیت همواره یکی از شاخص های کلیدی کیفیت زندگی و تامین نیازهای اساسی بوده و مسئله وقوع جرم از مهمترین مسائل جامعه بشری به شمار رفته است. با توجه به بازدیدهای اخیر از ساختمان های دستگاه قضایی ایران چنین دریافت می شود که هیچ کدام از بناهای یادشده نشان دهنده اعتبار و شان مطلوب یک دستگاه قضایی عادل و کارآمد نیست. در صورتی که این بناها باید معرف هویت، فرهنگ و جایگاه تمدن ملت ایران باشند و در فضاهای شهری به عنوان نمادی از مفاهیم سنت های ایرانی، اسلامی و مدرن (مردم سالار) نمود پیدا کنند. بنابراین ضروری است تا عناصر روانشناسی محیط، درمجتمع های قضایی، مورد بررسی قرار گیرد. براین اساس، سوال اصلی پژوهش حاضر این است که با توجه به فعالیت های پرتنش در فضاهای قضایی، طراحی این محیط ها باید چگونه باشد؟ روش پژوهش، کاربردی به روش توصیفی و بر اساس رویکرد کیفی است. در نهایت نیز نتایج حاصل خاطر نشان است که طراحی و معماری محیط های قضایی بایستی بگونه ای باشد که فضا، حس امنیت، شفافیت و حس آرامش (آرامشی که در فضای روانی افراد در محیط وجود ندارد) را به محیط القا کند و نیز در عین داشتن اقتدار و قدرت، نماد جامعه ای باشد که قوانین در آن اجرا می شود. بررسی ها نشان می دهد فاصله از اصول پیشگیرانه معماری ایرانی می تواند زمینه ساز ارتکاب جرم، به خصوص توهین، نزاع، سرقت ها و ... در اطراف یا درون این مجتمع ها باشد.