معماری و سینما از منظر طراحی کالبدی فضا

تعریف پروژه را اینطور می توان عنوان کرد که به طراحی یک مجموعه ای چندکاربرده قرار است پرداخته شود تا نیاز فضاهای شهری، که جانی در بدن ندارد و نیاز به احیا دارد،برطرف شود و به مبانی هنری و بین رشته ای معماری و سینما بپردازد.علت انتخاب این موضوع پرواضح است.حال که به شهر می نگریم،وضع آشفته ی شهر،عدم هماهنگی دستگاه های سازنده و انجمن های معماری،مبانی معماری را به سویی برده که اثری از دیسیپلین معماری و خوانش معاصر در معماری ایران وجود ندارد یا در بهترین حالت دچار تنزل شده است.عامل مهم در پیوند معماری و هنر های دیگر که در اینجا سینمای معاصر می باشد فرهنگ بوده که این پروژه سعی بر پررنگ کردن این پیوند با تولید اثری فاخر فرهنگی برای باز تولید فضا های سنیمایی و معماری دارد.معماری از راه های گوناگون توانایی برقراری ارتباط حسی با انسان را دارد، اما در میان همه ی این روش ها، قدرتمند ترین و موثرترین روش، روابط عناصر سه بعدی در فضا با یکدیگر از طریق دید یک ناظر در حال حرکت است. این گونه است که ناظر معماری، به نوعی آگاهی از فضا - یعنی متمایز ترین و ویژه ترین عنصر معماری به دست می یابد.هنر معمار در عرصه شکل دهی به فضا با استفاده از ابزار بیانی دیوارها، سقف ها، در و پنجره ها و نماها متجلی می شود. در حالی که هنر فیلم ساز در فضاسازی توسط فنون جابه جایی دوربین، میزانسن، روابط عناصر درون صحنه با یکدیگر و پیوند این قطعات مجزا از هم به صورت کلیتی گویا و جامع خودنمایی می کند؛ به طوری که از فضای صحنه ها همان احساسی به تماشاگر دست می دهد که با حضور در یک فضای معماری در وی ایجاد می شود.