دانشکده معماری با رویکرد تاثیر محیط کالبدی بر رشد و خلاقیت دانشجویان

امروزه دغدغه بسیاری از معماران و منتقدین آموزش معماری این است که دانشکده های معماری توانایی آن را ندارند تا دانشجویان خلاق و نوآور را وارد عر صه کار کنند در باب این مشکل اگر چه پژوهشگران و ا ساتید معماری فعالیتهای چشمگیری انجام داده اند اما این راه حل ها محدود به مسئله آموزش معماری است و این مسئله با رویکرد توجه به فضاهای آموزش معماری کمتر مورد تحلیل و پژوهش قرار گرفته است. از آنجایی که دانشجویان معماری در دوران تحصیل، زمان قابل ملاحظه ای را در محیط آموزش معماری سپری می کنند لذا نمی توان نقش محیط آموزش را در برانگیختن انگیزه و پرورش استعدادهای خلاقه آنان نادیده انگاشت. پژوهش حاضر تلاشی است برای ارائه ا صولی در برقراری محیطی حمایتی از خلاقیت دانشجویان با بدست آوردن الگوهایی در خق فضاهای آموزش معماری و همسو کردن این الگو ها با نیاز دانشجویان علاوه بر ارتقاء سطح پاسخگویی فضاهای آموزشی دانشجویان را در بستری مناسب تر هم از لحاظ تمرکز ذهنی و هم ادراک حسی بصری قرار خواهیم داد. در این صورت علاوه بر ارتقاء سطح انگیزشی و یادگیری ،موثرتر فرآیند تفکر را برایشان تسهیل نموده و موجبات خلاقیت و نوآوری را در آنها فراهم می نماید. میان متغیرها بدست آمده و صحت فرضیه ها تایید گردید یافته های پژوهش نشان می دهند که حضور فیزیکی یا بصری طبیعت معماری و ایجاد ق مرو شخصی برای دانشجویان در فضاهای معماری بر ،تمرکز تفکر خلاق و انگیزه دانشجویان مثبت و معنادار است. در این راستا مدلی علی میان برخی صفات موثر بر خلاقیت دانشجویان معماری و برخی صفات کالبدی- فضایی بد ست آمد که با بکارگیری ایده های حا صل از مدل تحقیق میتوان فضاهای دانشکده معماری را به گونه ای طراحی کرد که علاوه بر بالا بردن حس انگیزشی دانشجویان و افزایش تمرکز ذهنی فرآیند تفکر را تسهیل نماید و در نتیجه باعث افزایش خلاقیت و نوآوری در آنان گردد.