جستاری بر شاخصه های ناکارآمدی معماری مدرن با تمرکز بر فرآیند روانشناسی شناختی

انسان از نظر فیزیکی و روانی از محیط خود تاثیر میگیرد و روی آن اثر می گذارد. با درنظر گرفتن اینکه انسان ۸۰ درصد از زندگی خود را در محیط مصنوع معماری میگذارند بررسی چگونگی این فرایند و عوامل دخیل در آن از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا طی این مقاله سعی شده تا در ابتدا علت ناکارآمد بودن معماری دنیای مدرن در سطح جامعه ی انسانی ریشه یابی شود. در ادامه با تقسیم شیوه های اثرگذاری متقابل انسان و محیط به نوع های: مستقیم، غیرمستقیم، آگاهانه و ناخوداگاه، این فرایند و انواع نتایج آن بر اساس طول زمان فرایند، تحلیل و تشریح شد. سپس فاکتور های موثر رایج در آن را با تمرکز بر داده های علم روانشناسی ادراک محیطی و علماعصاب بررسی شد. در نهایت به نقش معماران تحت تاثیر سیستم آموزشی ایدئولوژی محور در این فاجعه پرداخته شد. پرسش اصلی این مقاله عبارتنداست از: علت ناکارآمدی معماری در جامعه ی انسانی تحت سایهی پیشرفت تکنولوژی و بهبود عملکرد چیست؟ هدف از نوشتن این مقاله اثبات نیاز شدید دنیای امروز به استانداردهای جدید طراحی و چهارچوب های آموزشی برمبنای نیازهای روانشناختی انسان و تاکید به لزوم همکاری فعال طراحان با متخصصان روانشناسی شناختی است. این مقاله از طریق روش توصیفی- تحلیلی با گردآوری مطالب از متون و منابع معتبر در قالب مقالهی مروری انجام شده است.