اثرگذاری تلفیق معماری مدرن و سنتی ایرانی در طراحی معماری شهری

معماری اصیل و غنی ما در جریان تجدد و مدرنیته از هم متالشی و ارزش های آن به سرعت محو و ناپدید شده است اما مساله ای که در این جا مهم است عدم انفصال آن از ریشه و هویت است که باعث سردرگمی و از بین رفتن خاصیت اصلی می گردد،در خیلی از موارد هم این تعامل و تقابل به نحو درستی انجام گرفته ، یعنی اینکه سنت به روز و متجدد گردیده بدون آنکه نفی و انفصال صورت گیرد ،هدف این مقاله شناسایی چالش هایی است که در جهت روایت هویت نمای خانه های مسکونی ایرانی به گونه ای که تعامل وتقابل آن با معماری مدرن تببین شود و اگر گونه ای از تقابل در این رابطه وجود داشته باشد با روشی مناسب آن را به فرصتی برای تعامل تبدیل کرد و با ارزیابی موقعیت و جایگاه معماری ایرانی در جهت نقد آن با معماری مدرن برآید. نوع مطالعه در این نوشتار توصیفی- تحلیلی، تفسیری است که با استفاده از روش کتابخانه ای صورت می گیرد آیا می توانیم با تلفیق این نوع معماری فضایی کاربردی متناسب با نیاز های انسان امروزی و برگرفته از زیبایی و ساختار و آرامش معماری پیشین بنا کرد و هویت با اصالت ایرانی را به بنا ها و نمای شهر برگرداند؟