ارزشیابی فضاهای شهری از دیدگاه مطلوبیت کاربری برای معلولین جسمی و حرکتی (نمونه موردی: پارک آب وآتش)

در هر جامعه افرادی وجود دارند که نسبت به سایر گروه ها در حضور و استفاده از فضای شهری دچار محدودیت هستند. این مسئله صدمات جبران ناپذیری را به افراد مذکور و در نتیجه به سلامت جامعه وارد می کند. با توجه به نیاز مبرم به همه شمول تر شدن شهرها و حضور فعال معلولین در این فضاها، این مقاله به بررسی امکانات معلولین در فضای شهری و ارائه ی راهکار در این زمینه به منظور رفع مسائل و مشکلات می پردازد.این پژوهش از نوع کاربردی و عملی است؛ که با استفاده از روش برداشت میدانی در پارک آب و آتش شهر تهران جهت سنجش مطلوبیت پارک برای معلولین انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که در پارک آب و آتش ورودی مناسب معلولین وجود ندارد. پارک تقریبا فاقد امکانات مناسب معلولین مانند آبخوری و ... است. برخی ضوابط مانند معابر مسطح و در نظرگیری رامپ برای بیشتر قسمت ها رعایت شده است. برخی از ضوابط نیز به طور ناقص اجراء شدهاند مانند مستراح مخصوص معلولین و استانداردهای مربوط به رامپ. با توجه به یافته های پژوهش مبنی بر مشکلات ذکر شده، می توان نتیجه گرفت که پارک آب و آتش تهران برای حضور و فعالیت معلولین مناسب نیست و نیاز مبرم به رفع سریع این مشکلات و از انزوا در آمدن معلولین حس می شود.