بررسی شاخص نفوذپذیری حمل و نقل محور در منطقه ۱۱ تهران

مسیرهای کوتاه و مستقیم پیاده روی و دوچرخه سواری نیازمند شبکه ای متراکم و پیوسته از خیابانها و مسیرها درمحدوده بلوک های شهری کوتاه است. پیاده روی به طور خاص، به دلیل وجود راه های انحرافی به راحتی تضعیف میشود و بالاخص به تراکم شبکه بسیار حساس است. شبکه ی درهم تنیدهای از راه ها و خیابان ها که مسیرهای مختلف به مقاصد متنوع، گوشه های متناوبی از خیابان، سهم باریکتر از حریم راه و سرعت آهسته وسایل نقلیه را پیشنهاد می کنند، سفرهای پیاده روی و دوچرخه سواری را متنوع و جذاب ساخته و فعالیت ها و اقتصاد محلی را تقویت میکند. بافت شهری که برای عابران پیاده و دوچرخه سواران در مقایسه با ماشین ها نفوذپذیرتر است، مشوق استفاده از روشهای حمل ونقل غیرموتوری با تمام مزایای مربوطه خواهد بود. از منظر پیاده مداری، بلوک های کوتاه تر مناسبتر هستند، با این حال، باید تعادل بین کارایی حریم راه عمومی (شبکه های متراکم تر به معنای تخصیص زمین بیشتر به حریم راه است) و ظرفیت لازم برای طرح های توسعه بزرگتر برای کاربری های مورد نیاز مدنظر قرار گیرد. حمل ونقل انسان محور و حمل ونقل موتوری هر دو تاثیراتی بر پایداری اقتصادی و حیات توسعه شهری دارند و در نهایت بر فعالیت عابران پیاده تاثیر می گذارند.