ارائه راهکارهای بهی نه به منظور افزایش نقش مشارکت های شهروندی در توسعه مدیریت شهری (نمونه موردی: منطقه ۱۲ شهر مشهد)

با پیچیدگی شهرهای امروز و تنوع در مطالبات شهروندان به نظر می رسد مدیریت شهری نمی تواند امری یک جانبه باشد بلکه رابطه ای دو سو یه میان شهروندان و سیستم مدیریتی شهر است. شرایط شهرها درزندگی انسان ها تاثیرگذار است و به این خاطر که شهروندان جز جدایی ناپذیر شهرها هستند، قطعا اصلاح این رابطه، مشارکت آنها را می طلبد. هدف این پژوهش تحلیل و ارزیابی شاخصهای موثر بر افزایش و بهبود نقش مشارکت های شهروندی در توسعه مد یریت شهری می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است و پس از بررسی ادبیات نظری موضوع، معیارهایی متناسب با شرایط نمونه موردی پرسشنامه ای تنظیم و پس از نتایج حاصل از پرسشنامه های تکمیل شده در منطقه، در سطح استنباطی برای بررسی روابط از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و T-Test تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه ها ی پژوهش حاکی از آن است که رابطه معناداری تاثیر ایجاد بسترهای مناسب مشارکت دادن شهروندان از طریق مشارکت شهروندی، در بهبود جریان توسعه مدی ریت شهری، با توجه به نتایج به دست آمده در تمام موارد سطح معنی داری کمتر از ۰۵ / ۰ و میانگین بیشتر از ۳ می باشد که با اطمینان ۹۵ درصد میتوان گفت ایجاد بسترهای مناسب مشارکت دادن شهروندان از طریق مشارکت شهروندی، در بهبود جریان توسعه مدیریت شهری موثر می باشد. همچنین بر اساس نتایج آزمون T-Test مقدار سطح معنی داری ۲sig/ کمتر از ۰۵ / ۰ و همچنین میانگین بیشتر از ۳ می باشد بنابراین با اطمینا ن ۹۵ درصد میتوان گفت کمبود بودجه یکی از مهمترین موانع جهت بهره گیری از توانمندی های شهروندان، جهت افزایش مشارکت عمومی میباشد.