تبیین چارچوب جامعه شناختی تاثیر فناوری های فضای مجازی بر میل خانواده های ایرانی به فرزندآوری

تعریفی واحد و جامعی از خانواده که همه صاحب نظران بر آن اجماع داشته باشند وجود ندارد؛ در عین حال قدر متیقن آن است که خانواده کوچکترین واحد اجتماعی محسوب می شود. این واحد کوچک در عین حال مستحکم ترین واحد اجتماعی نیز هست. استحکام خانواده امروز دستخوش بسیاری از تحولات از جمله تحولات فناورانه است. فضای مجازی بستر شکل گیری انبوهی از تغییرات در خانواده شده است. کمتر خانواده ای، خاصه در دوران اوج بیماری کرونا، در جهان از تعامل با بستر فضای مجازی جا مانده است. تحقیق حاضر پژوهشی کیفی است که با روش تحلیل گفتمان، به بررسی نسبت میزان میل به فرزندآوری خانواده های ایرانی در دوران پساکرونا با فضای مجازی پرداخته است. مبنای اصلی تحلیل در این تحقیق توجه به مسئله «گفتمان» در زمینه خانواده است و تحول در گفتمان خانواده درواقع به معنای تحول در ساختارها، کارکردها و قوانین خانواده است؛ مهم ترین گفتمان های مورد تاکید در این پژوهش گفتمان «خانواده ایرانی-اسلامی» به عنوان گفتمان مبنا، و گفتمان «خانواده غربی» به عنوان گفتمان تاثیرگذار بر گفتمان مبناست. نتایج نشان می دهد که سه گفتمان خانواده سنتی، خانواده کاربر منفعل و خانواده کاربر فعال قابل شناسایی هستند