اثر توسعه ی اعتبارات بر تنوع فعالیت های صنعتی در استان های ایران

یکی از شرایط مهم برای دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر، وجود سیستم مالی کارا در جهت تجمیع منابع مالی از واحدهای دارای مازاد و هدایت آن به سمت بخش های دارای ارزش افزوده بالاتر از قبیل صنعت است. با توجه به اهمیت ساختار متنوع صنعت برای بهره گیری از حداکثر ارتباط درون صنعتی، پژوهش حاضر بر آن است تا اثر توسعه اعتبارات را بر تنوع صنعتی در دوره زمانی ۱۳۹۸-۱۳۸۸ به تفکیک استان ها مورد بررسی قرار دهد. برآورد تنوع صنعتی با استفاده از شاخص هرفیندال-هیرشمن نشان می دهد که استان تهران دارای بیشترین تنوع صنعتی معادل با ۹۱/۰ است و استان بوشهر دارای کمترین تنوع صنعتی معادل با ۲/۰ است. نتایج برآوردها با استفاده از رهیافت داده های پانل به روش GLS نشان می دهد که توسعه اعتبارات اثر مثبت و معنی داری بر تنوع صنعتی دارد، اما اندازه دولت و رشد اقتصادی باعث افزایش تمرکز صنعتی شده است و در نهایت صنعتی شدن به دلیل وجود ارتباطات درون بخشی نقش مهمی را در تنوع صنعتی دارد. بنابراین تمرکز دولت در بهبود زیربناها با توجه به مزیت صنعتی در استان های ایران و تخصیص اعتبارات بر توسعه انواع بخش های صنعتی و حمایت های محدود از بخش های صنعتی نوزاد مهمترین سیاست ها برای بهبود در تنوع صنعتی است.