توجه به چرخه نوسازی و بهسازی بافت فرسوده ی شهری و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص های قدمت ساختمانی و ریزدانگی قطعات (مطالعه موردی: شهرک نیروی انتظامی منطقه ۷ شهرداری شیراز)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 40

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HAMYARCONF20_005

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1403

چکیده مقاله:

بافت های فرسوده شهری، محلات فرسوده ای در فضای شهری است که مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و شیوه خود را دارد .این محلات به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات رو بنایی و زیر ساختی هستند. بنابراین شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش مطالعه ی نمونه ای، دو شاخص قدمت ساختمانی و ریزدانگی قطعات و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری در سطح خردتر از مناطق (محله یا شهرک) در سیستم اطلاعات جغرافیایی است. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی است و در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. ۱۰۴۱ قطعه در این شهرک شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج این پژوهش از لحاظ عمر یا قدمت ابنیه، بدین صورت است که در این شهرک ۷۷ درصد قطعات عمر کمتر از ۲۰ سال و ۲۱ درصد قطعات بالای ۳۰ عمر دارند. ، بنابراین در حال حاضر بنا های افت کرده در این شهرک زیاد نیست، ولی اگر چرخه بهسازی و نوسازی مورد غفلت قرار بگیرد در آینده به مشکل بافت فرسوده و عدم استقبال شهری از این شهرک خواهیم بود. وضعیت واحدهای مسکونی بر حسب دانه بندی نشانگر آن است که ۲۱ % از قطعات زیر ۲۰۰ مترمربع و ۷۷ % قطعات بالایی ۲۰۰ مترمربع مساحت دارند که نشان دهنده ی، درشت دانه بودن قطعات این شهرک می باشد و ساختار بافت شهری آنها فرسوده نیست و شهرکی زیست پذیر از این لحاظ می باشد به عبارتی قطعات این شهرک پتانسیل نوسازی و بهسازی شهری را دارند. از دیگر یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) برای بررسی بهتر و دقیق تر زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست می بایست بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. همچنین می توان عنوان کرد که GIS قابلیت های لازم را برای بروزرسانی ایمن ، دقیق و سریع اطلاعات در راستایی برنامه ریزی بهسازی و بازسازی دارد و می بایست بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد.

نویسندگان

غلامرضا شریف

کارشناس برنامه ریزی شهری معاونت خدمات شهری، شهرداری شیراز

کاظم حسینی

کارشناس برنامه ریزی و روابط عمومی شهرداری شیراز، شهرداری شیراز

علیرضا کفایتیان زاده

کارشناس برنامه ریزی و علوم اجتماعی شهرداری شیراز، شهرداری شیراز