پلتفرم اپیریک سلطانیه؛ رخساره ها و مشخصات نهشتی

موضوع این پژوهش، بررسی محیط رسوبگذاری سازند سلطانیه در برش آق کند، شمال غرب کوه های سلطانیه است. در این مطالعه، با تلفیق داده های حاصل از مطالعه صحرایی با نتایج حاصل از آنالیز پتروگرافی بر روی ۸۶ مقطع نازک سنگی، ۸ رخساره رسوبی شامل ۵ رخساره کربناتی (MF-۱ تا MF-۵)، ۱ رخساره مخلوط سیلیسی آواری-کربناتی (MF-۶) و ۲ رخساره سیلیسی آواری (MF-۷ و MF-۸) شناسایی گردید که در چهار کمربند رخساره ای شامل فراجزر و مدی (MF-۱ تا MF-۴)، بین جزر و مدی (MF-۱ تا MF-۵)، زیر جزر و مدی کم عمق (MF-۶ و MF-۷) و زیر جزر و مدی عمیق (MF-۸) طبقه بندی شدند. نتایج نشان می دهد که سازند سلطانیه در یک پلتفرم وسیع برقاره ای با شیب ناچیز (اپی ریک) با رسوبگذاری مخلوط کربناتی-آواری نهشته شده است. در این سکو، بخش زیرجزرومدی عمیق، محدوه ی بین قاعده ی تاثیر امواج طوفانی و بخش های عمیق تر، با رسوبگذاری شیل های متورق سبز رنگ (MF-۸)، و بخش زیرجزرومدی کم عمق، با رسوبگذاری آواری ماسه سنگی (MF-۷) و نیز مناطق محلی با رسوبگذاری مخلوط آواری-کربناتی (MF-۶) مشخص می شود. حاشیه کشندی نیز تحت سیطره ی رسوبات میکروبی و نهشت دولومیت (MF-۵ تا MF-۱) بوده است. مطالعه صحرائی نشان می دهد که چرخه های رده های مختلف، از بزرگ مقیاس تا کوچک مقیاس، سازنده ی اصلی توالی سازند سلطانیه هستند.