شناسایی اثرات مربی گری در توسعه سازمانها: مطالعه فراتحلیل کیفی

مربیگری شیوه نوین بهسازی عملکرد کارکنان که نقش مهمی در ارتقای یادگیری ، توسعه و بالندگی نیروی انسانی ، جانشین پروری و سطح سود و زیان سازمان دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثرات مربی گری در سازمانهای کشور انجام گرفت . روش مطالعه حاضر کیفی فراتحلیل است جامعه پژوهش کلیه مقالاتی هستند که از سال۱۳۹۰تا۱۴۰۰در مورد اثرات مربی گری در پایگاههای علمی ارائه شدهاند. در نهایت ۲۰ مقاله به عنوان نمونه پژوهش در طی فرایند جستجو،ترکیب وتفسیر، مورد تحلیل قرار گرفت . جهت تحلیل یافته ها از الگوی شش مرحله ای سنتزپژوهی روبرتس با استفاده از روشهای کدگذاری باز و محوری استفاده شد. طبق یافته های بدست آماده اثرات مربی گری در۳ ابعاد کلی و۵ مولفه اصلی و۲۷ شاخص شناسایی شد که شامل : ابعاد فردی (شغلی ، شخصی ، ارتباطات،)، ابعاد سازمانی (محیط درونی سازمان)،ابعاد فراسازمانی (محیط بیرونی سازمان). در آموزش های تخصصی جهت توانمندی سازی سرمایه های انسانی تکنیک مربیگری در سطحی کلان وعمیق در سازمان ها به افراد در شیوه های نوین یادگیری اثربخش و رفع مشکلات، موانع و ضعف ها یاری می رساند. همچنین با توجه به دادههای پژوهش مربی گری در سازمانها می تواند ساختار و اجزای زیر سیستم ها در ابعاد فردی : شخصی سازی محیط یادگیری ، توسعه پایدار، رهبری تحول آفرین و در ابعاد سازمانی و فراسازمانی : نتایج و عملکردهای اثربخش در درون و بیرون را متحول و کارامد نماید. ضروری است این تکنیک در قالب فرایندهای استراتژی ،سیاست و ارزش در زیرنظام های سیستم برای تحقق انتظارات مورد نظر نهادینه شود. نهادینه سازی این شیوه در ساختار واجزای سیستم به موفقیت فرایند مربی گری در آموزش کمک می کند.