تاثیر بکارگیری مس سولفید بر خواص و عملکرد فتوکاتالیستی نانوکامپوزیت تیتانیا-سپیولیت در تصفیه پسابهای دارویی

از آنجایی که فرآیندهای فتوکاتالیستی در دهه های اخیر به عنوان روشی کارآمد و کم هزینه در تصفیه پسابهای دارویی ازجمله آنتی بیوتیک ها بسیار مورد استفاده قرارگرفته اند؛ بنابراین ، بکارگیری نیمه رسانای مناسب با صرفه اقتصادی حائزاهمیت می باشد. در میان نیمه رساناهای مورد استفاده TiO۲ به دلیل طبیعت غیر سمی و سازگار با محیط زیست ، ارزان قیمت و پایداری بالا به عنوان یک فتوکاتالیست کارآمد به منظور تخریب تتراسایکلین و سایر آلایندهها در نظر گرفته شدهاست . با این حال، کارآیی فتوکاتالیستی TiO۲ در ناحیه مرئی به دلایلی چون انرژی شکافباند نسبتا زیاد، توانایی جذب نسبتا کم نور مرئی ، بازترکیب سریع الکترون-حفره، ظرفیت جذب پایین ، تمایل به انباشتگی در محلول و نیز بازیابی دشوار، چندان مطلوب نمی باشد. ازجمله راهکارهای موثر به منظور غلبه بر این مشکلات، تثبیت نانوذرات بر روی پایه و نیز تشکیل ساختار اتصالناهمگون است . در این راستا، کانی رسی سپیولیت به دلیل مورفولوژی فیبری و متخلخل ، فراوانی ، هزینه پایین ، مساحت سطح و ظرفیت جذب بالا، انتخابی مطلوب برای بارگذاری و تثبیت نانوذرات بشمار می رود. از طرفی ، CuS با انرژی شکافباند بسیار باریک و قدرت اکسیداسیون بالا، نیمه رسانای مطلوبی جهت تشکیل یک ساختار اتصالناهمگون کارآمد با TiO۲ می باشد. لذا در کار حاضر، کارآیی ترکیب درصد معین ساختار اتصال ناهمگون CuS-TiO۲ سنتزی به روش رسوبی بر روی پایه سپپیولیت در تجزیه فتوکاتالیستی تتراسایکلین تحت تابش نور فرابنفش مورد بررسی قرار گرفت . نتایج ارزیابی عملکرد نانوکامپوزیت اتصالناهمگون TiO۲-CuS/Sepiolite گویای اثربخشی قابل توجه حضور سپیولیت و مس سولفید بر روی عملکرد فتوکاتالیستی نیمه رسانای TiO۲ است .