حذف بخارات جیوه از هوا با استفاده از نانولوله های کربنی پوشش داده شده با نانوذرات کبالت و مولیبدن (Co-Mo/CNTs)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 40

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

OGPCONF09_157

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1403

چکیده مقاله:

فلزات سنگین از عوامل اصلی آلودگی محیط زیست هستند و جیوه به عنوان یک ماده سمی شناخته شده، برای محیط زیست و سلامت انسان بسیار مضر است . در سالهای اخیر، مواد جدید مبتنی بر کربن ، مانند نانولوله های کربنی ، برای حذف Hg۰ مورد استفاده قرارگرفته اند. در این مطالعه از نانولوله های کربنی پوشش داده شده با نانوذرات کبالت و مولیبدن Co-) (Mo/MWCNT برای حذف Hg۰ از هوا استفاده شد. در سیستم طراحی شده، بخار جیوه موجود در هوا توسط سیستم تولید بخار جیوه تولید و در کیسه هوای از جنس پلی اتیلن (با حجم ۵ لیتر) ذخیره شد. در شرایط بهینه ، بخار جیوه موجود در کیسه هوا از روی جاذب Co-Mo/CNT عبور کرده و بر روی آن جذب شد. سپس ، با افزایش دما جیوه به طور کامل از روی جاذب واجذب شد و توسط طیف سنجی جذب اتمی بخار سرد تعیین مقدار شد. راندمان حذف و ظرفیت Co-Mo/CNT به ترتیب ۹۸ درصد و ۳/۱۹۱ میلی گرم بر گرم به دست آمد. با افزایش دما تا ۲۲۰ درجه سانتیگراد، جیوه به طور کامل از Co-Mo/CNT واجذب شد. تکرارپذیری استفاده از جاذب ۳۲ بار بود. جاذب Co-Mo/CNT دارای مزایای بسیاری از جمله : ظرفیت بالا، تکرارپذیری زیاد و قابلیت جذب جیوه به صورت آمالگام می باشد که می توان از آن برای حذف بخارات جیوه در محیط های صنعتی و غیرصنعتی و همچنین نمونه برداری از بخارات جیوه استفاده کرد

کلیدواژه ها:

جاذب ، بخارات جیوه ، نانولوله های کربنی ، نانو ذرات کبالت و مولیبدن

نویسندگان

دانیال سلیمانی قوژدی

دانشجو کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی محیط کار، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

علی فقیهی

دانشیار،گروه مهندسی بهداشت و ایمنی محیط کار، مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی محیط کار، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

حمید شیرخانلو

دانشیار، گروه مهندسی شیمی ، مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی، پژوهشگاه صنعت نفت ، تهران، ایران

علی فیروزی چاهک

استادیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت ، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر برسلامت ، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

مرتضی مهدی پور

دانشجو کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی محیط کار، دانشکده بهداشت ،دانشگاه علوم پزشکی کرمان