تاثیر فاکتورهای تکنولوژیکی و انسانی بر پذیرش شهر هوشمند

گسترش طرح شهرهای هوشمند در سراسر جهان بخشی از پاسخ استراتژیک دولت ها به چالش ها و فرصت های افزایش شهرنشینی و ظهور شهر به عنوان پیوند توسعه اجتماعی است. شهر هوشمند را می توان نوآوری و تحول شهری دانست که هدف از آن مهار زیرساخت های فیزیکی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، منابع دانش و زیرساخت های اجتماعی برای بازسازی اقتصادی، انسجام اجتماعی، اداره بهتر شهر و مدیریت زیرساخت ها است. هدف از این مطالعه تاثیر فاکتورهای تکنولوژیکی و انسانی بر پذیرش شهر هوشمند است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی پیمایشی است. ابزار اصلی جمع آوری داده های تحقیق، پرسش نامه بوده و جامعه آماری این پژوهش مدیران و کارکنان شهرداری شاهین شهر بودند. برای بررسی روایی پرسش نامه از روایی محتوایی، همگرا و واگرا و پایایی از معیار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد؛ که روایی و پایایی پرسش نامه مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که عواملی همچون مزیت نسبی، سازگاری، پیچیدگی، فناوری، صلاحیت فناوری، نوآوری و تخصص داخلی بر پذیرش شهر هوشمند تاثیر مثبتی دارند. این بررسی نشان داد که عواملی همچون آمادگی فناوری، پیچیدگی، نوآوری و مزیت نسبی از اولویت بالاتری نسبت به سایر متغیرها در جهت پذیرش شهر هوشمند برخوردار هستند.