مدل سازی شناختی انسان هوشمند جهت طراحی انسان مجازی (دوقلوی دیجیتالی انسانی): از منظر مهندسی دانش و هوش مصنوعی الهام از زیستی

هدف این پروژه شناسایی بخش عظیمی از پتانسیل های ذهنی، شناختی، استعدادی، شخصیتی و جسمانی فردی در دستیابی به مدل کاملتری از انسان هوشمند و انسان مجازی بود. جامعه آماری شامل ۱۶۱ نفر بودند که از هشت مرکز مختلف در سه شهر ایران انتخاب شدند. از روش ترکیبی در نوع داده ها و از روش غیراحتمالاتی در نمونه گیری استفاده شد. داده ها از طریق تستهای شناختی، غیرشناختی، جسمانی، خون، و مشاهده جامعه آماری گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داد ه ها با استفاده از نرم افزارهای آماری علوم اجتماعی ویرایش ۲۵ صورت گرفت. روش تحلیل مبتنی بر تحلیل آماری و تفسیری داده ها بود، که به طور توصیفی، ریشه ای، و فوق استنباطی تحلیل شد، و بر این اساس الگوی نرمال سازی و مدل سازی شناختی تدوین شد. یافته ها تفاوت معناداری را میان هشت مرکز در متغیر عملکرد اجرایی، حافظه اتوماتیک بصری، حافظه کنترلی بصری، حافظه معنایی، حافظه فعال و تمرکز پایدار نشان داد. اکثر جامعه آماری از تصمیم گیری خطی و تصمیم گیری استنباطی اتوماتیک استفاده می کردند. استرس/افسردگی بیولوژیکی در بخشی از جامعه آماری، بازنگاری بین رمزگذاری و بازیابی داده ها در سلولهای زمان و پردازش حافظه معنایی را تغییر میدهد. در ترسیم الگوی زیست همانندسازی در فناوری ترابشری، نرمال سازی و مدل سازی شناختی/بیولوژیکی (استقرا/قیاس) می-توانند اطلاعات منحصربفردی را برای عامل فیزیکی، عامل مجازی و عامل افزوده تولید کنند که به ارزیابی هوش محاسباتی/فیزیکی در طراحی دوقلوی دیجیتالی انسانی منجر شود. با توجه به خودسازمان یابی شبکه عصبی در هر فرد، ارتقای توانایی شناختی، ارگونومی/نوروارگونومی شناختی، و توسعه ذهنی/ تصمیم گیری شهروندان هوشمند به جهت تقابل انسان-فناوری پیشنهاد می شود.