نقش طراحی غیرفعال در معماری پایدار

در این تحقیق به موضوع طراحی غیر فعال که روشی برای صرفه جویی در انرژی است می پردازیم. هدف طراحی غیر فعال این است که آسایش افراد در ساختمان تامین شود و نیاز به سیستم های مکانیکی فعال کم شود . برای بررسی طراحی غیر فعال به منظور صرفه جویی انرژی از روش اسنادی کتابخانه ای بهره جسته و این نتیجه حاصل شد که طراحی غیر فعال با استفاده از گرمایش، سرمایش، نور روز و تهویه طبیعی بدست می آید. در روش تهویه طبیعی باید سه روش پشته، برنولی و ونتوری مورد توجه قرار گیرد. روش نور روز با استفاده از ایجاد سقف و پنجره بلند، رنگ سطوح داخلی، نورگیر و پنجره سقفی بدست می آید. در روش سرمایش غیرفعال از سایه بان های ثابت، تهویه غیرفعال، پنجره های نزدیک به هم و سرمایش شبانه استفاده می شود. در روش گرمایش غیر فعال به استفاده از نماهای دو جداره، درصد کم پنجره به دیوار در نماهای شمال و شرق و درصد بالای پنجره نسبت به دیوار در نماهای غربی و جنوبی توجه شود.