بررسی پایداری اولیه ایمپلنت دندانی: باربرداری بارگذاری فشاری دوره ای، تصاویر میکروسیتی، روش همبستگی حجمی دیجیتال

پایداری اولیه ایمپلنت عبارت است از اتصال اولیه مکانیکی میان ایمپلنت و استخوان که به صورت ایمپلنت برون تنی با اندازه گیری سفتی و بار بیشینه ساختار استخوان ایمپلنت قابل برآورد است. فرایندهایی مانند ایمپلنت گذاری و اعمال بار پس از ایمپلنت گذاری سبب ایجاد آسیب در استخوان اطراف ایمپلنت شده که منجر به کاهش پایداری اولیه میشود.مواجهه با تکنیکهای تصویر برداری تا آشنایی که در ایمپلنتولوژی مدرن کاربرد دارند یکی از مشکلات دندانپزشکانی است که مایل به استفاده از درمان های ایمپلنت در کار روزمره خود هستند. این تصاویر که قادرند فک و دندانها را از جهات مختلف به نمایش بگذارند در درمانهای روزمره دندانپزشکی کاربرد چندانی ندارند. اصولا در فرآیندهای درمانی دقیقی مانند ایمپلنتولوژی مشکل اصلی قرار دادن استوانه فلزی در استخوان پر اندرکات و ناهموار است.همبستگی حجمی دیجیتال (DVC) اندازه گیریها تجربی جابجای ها و کرنشها را در سراسر داخل مواد متخلخل مانند استخوان ترابکولار فراهم می کندو می تواند با مقایسه حجم تصویر از اسکن های μCT بعدی یک نمونه در حالت های بارگذاری شده و بارگذاری شده، اندازه گیری های پیوسته و سطح بافت را در میدان کامل، که برای اعتبارسنجی مدل های اجزای محدود مطلوب است، ارائه دهد.