بررسی مبانی و راهبردهای شهرهای هوشمند و خلاق در برنامه ریزی شهری

با توسعه تکنولوژی، شهر هوشمند به عنوان یکی از استراتژی های مهم توسعه شهری، مطرح شده است. شهر هوشمند به دنبال الکترونیک سازی شهر است. در کنار استراتژی شهر هوشمند، مفهوم طبقه خلاق از سال ۲۰۰۳ شکل گرفت. نظریه شهر خلاق بیان می دارد که رشد و توسعه شهرها ناشی از ایجاد مراکز خلاق است. پیشرفت در شهرهای معاصر به دنبال خلاقیت شهروندان است. فضاهای معماری و شهرسازی، یکی از عناصر مهم ایجاد خلاقیت در افراد هستند. لذا، برنامه ریزی های شهری باید به گونه ای باشد که با ایجاد چنین مراکزی، زمینه را برای استفاده حداکثری از خلاقیت شهروندان فراهم نماید. برنامه ریزی پروژه ای موفق و انعطاف پذیر در محیط شهری، برای هر توسعه و پیشرفتی در ساختمان های هوشمند بااهمیت است؛ بنابراین، محورهای اصلی شکل گیری شهر هوشمند، دو عامل رشد و توسعه شهری و شهروندان خلاق محسوب می شوند. در این پژوهش، ضمن شناخت ویژگی ها و شاخص های شهرهای هوشمند و خلاق به بررسی مبانی و راهبردهای آن ها در برنامه ریزی شهری می پردازیم. روش پژوهش به صورت توصیفی، تحلیلی و کتابخانه ای است. تحقیق حاضر برای مدیران، برنامه ریزان و شهرسازان سبب گسترش افق دید ازجمله آشنایی با فناوری های به روز و راه حل های نوآورانه و همچنین، تحلیل راهکارها در مواجهه با مسائل شهری شده تا نتایجی مطلوب و خلاق در اجرای پروژه ها و طراحی شهرهای هوشمند داشته باشند. در این بررسی مشخص شد، پیش بینی و خلق فضایی مناسب جهت برقراری ارتباط مطلوب بین شهروندان (افزایش سطح تعاملات اجتماعی) و تلاش برای ایجاد نوآوری و خلاقیت در شهرها، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.