پیش بینی آزاردیدگی دوران کودکی بر اساس خودتنظیمی تحصیلی در نوجوانان

زمینه و هدف: آزاردیدگی دوران کودکی از جمله عوامل تاثیرگذار بر سلامت روان و بهزیستی نوجوانان میباشد که توجه بهقدرت تاثیر خودتنظیمی تحصیلی در پیش بینی آن حائز اهمیت است. بر همین اساس، هدف این پژوهش پیش بینیآزاردیدگی دوران کودکی بر اساس خودتنظیمی تحصیلی در نوجوانان بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نظر هدفکاربردی و از نظر اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهر اصفهانتشکیل می دهند؛ تعداد جامعه ۷۴ هزار و ۵۰۴ نفر و ۳۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری دردسترس انتخابشدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های آزاردیدگی محمدخانی و خودتنظیمی بوفارد بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازآماره های توصیفی و استنباطی با نرم افزار ۲۷SPSS استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که خودتنظیمی قادربه پیش بینی آزاردیدگی دوران کودکی می باشد. همچنین نشان داد می شود افزایش راهبردهای شناختی به صورت منفی ومعنادار پیش بینی کننده آزار عاطفی، غفلت، آزار جسمی و آزار جنسی است. نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت کهخودتنظیمی تحصیلی پیش بینی کننده ی آزاردیدگی دوران کودکی می باشد.