رابطه صفات بیمارگون شخصیت با اندیشه پردازی خودکشی: نقش میانجی گر سازوکارهای دفاعی ودشواری تنظیم هیجان

خودکشی رفتاری پیچیده و چند علیتی است که منعکسکننده تعامل عوامل بیولوژیکی، روانشناختی، اجتماعی است و تلاشهای فراوانیبرای شناسایی عوامل خطری که منجر به اندیشه پردازی یا اقدام به خودکشی میشوند، صورت گرفته است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطهصفات بیمارگون شخصیت با اندیشهپردازی خودکشی با میانجیگری سازوکارهای دفاعی و دشواری تنظیم هیجان بود. روش پژوهش توصیفیاز نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام ساکنان شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود که از میان آنها ۳۰۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس و آنلاین انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اندیشهپردازی خودکشی بک؛ پرسشنامه شخصیت- ۱۰۰ ؛ پرسشنامهسازوکارهای دفاعی- ۴۰ و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان بود. برای تحلیل دادهها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. درپژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم عاطفه منفی P=۰/۰۰۱,β=۰/۱۰۳، جدایی P=۰/۰۰۱,β=۰/۱۰۲ و روان پریش خویی P=۰/۰۰۸,β=۰/۰۷۶ با اندیشهپردازی خودکشی به واسطه سازوکارهای دفاعی ناپخته، مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار بود. همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم عاطفه منفی P=۰/۰۰۱,β=۰/۱۶۷ جدایی P=۰/۰۰۱,β=۰/۱۱۱ و روان پریش خوبی P=۰/۰۱۶,β=۰/۰۶۶ با اندیشه پردازی خودکشی به واسطه دشواری تنظیم هیجان، مثبت و در سطح ۰۱ / ۰ معنادار بود. با در نظر گرفتن سازوکارهای روانشناختیو پیش آمادگی های افراد خودکشی گرا، به بالینگران و درمانگران پیشنهاد می شود، درمان هایی متناسب با این عوامل خطر به این افراد ارائهدهند؛ به طوریکه بستری را فراهم بیاورند که آگاهی فرد را نسبت به تجارب درونی و بیرونی و چگونگی پاسخ دهی هیجانی به آنها بالا ببرند.بدین ترتیب فرد بتواند بدون متوسل شدن به سازوکارهای دفاعی و راهبردهای تنظیم هیجانی ناسازگارانه به مقابله سازگار و انطباقی با آنهابپردازد.