رابطه بین کارکرد خانواده و تمایلات خودکشی دانشجویان با نقش میانجی گری خودکارآمدی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین کارکرد خانواده و تمایلات خودکشی و نقش خودکارآمدی به عنوان یک متغیرمیانجی در این رابطه انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود. از این تعداد ۲۰۰ نفر به روشنمونه گیری تصادقی انتخاب و به مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان و مقیاس سنجش خانواده FAD پاسخ دادند.داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان با به کارگیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد کارکردهای خانواده قادر به پیش بینی معنی دار تمایلات خودکشی و خودکارآمدیدر دانشجویان بودند. علاوه براین یافته های حاکی از نقش میانجی گری خودکارآمدی در ارتباط بین کارکرد خانواده وتمایلات خودکشی بود. براین اساس به نظر می رسد ارتقاء محیط های خانوادگی از طریق ارایه خدمات مشاوره خانوادگیو آموزش مستمر والدین در کنار تقویت خودکارآمدی دانشجویان می تواند بستر مناسبی برای پیشگیری و یا کاهشتمایلات خودکشی آنان باشد.