فضای سبز پایدار با تاکید بر تفکر استراتژیک در مدیریت شهری (مطالعه مورد شهر شیراز)

توسعه پایدار شهری در دهه های اخیر به الگوواره نوین و مسلطی در برنامه ریزی شهری تبدیل شده و هرگونه برنامه ریزی در شهرچنانچه با رویکرد توسعه پایدار شهری و منطقه ای مستلزم تغییر زیر ساخت های سیاسی و اجتماعی و کالبدی و اقتصادی است کهیاید مدیریت و برنامه ریزی و توسعه شهری و منطقه ای بر مبنای چارچوب اصول توسعه پایدار فراهم گردد.. کلان شهری نظیرشیراز، در دهه های اخیر با مشکلات و مسائل عدیده ای همچون افزایش آلودگیهای زیست محیطی، کاهش توان اکولوژیکی،افزایش بار وارده بر محیط زیست و از همه مهم تر ناتوانی مدیریت شهری در تامین و اداره امور شهر مواجه شده است که همگیموید ناپایدارتر شدن فضای بوم شناختی کلان شهر شیراز است. با توجه به ویژگی فضایی/ ارگانیک و سیستماتیک شهرها بامحیط طبیعی، پیامدهای این ناپایداری از یک سوی موجب کاهش توان اکولوژیکی منطقه کلان شهری و از سوی دیگرناپایداری منطقه پشتیبانش میگردد. در این مطالعه پس از ارزیابی وضع موجود شهر شیراز و نظام و روند توزیع فعالیت ها وخدمات و چگونگی بهره برداری از منابع و تحلیل سیاست ها و برنامه های اجرایی ملاحظه میشود که روند توسعه کلان شهرشیراز مطلوب نبوده و با مسائل متعددی مواجه است. شهر شیراز با دارا بودن پتانسیل های جمعیتی و مالی، امکان هدایت جریانهای اقتصادی منطقه جنوب کشور را کسب نموده و این مهم به ارتقاء و تحول ساختاری شهر کمک می نماید تا پویایی های لازمجهت توسعه پایدار شهری شیراز را فراهم نماید.