نقش عوارض ژئومورفولوژی در تغذیه آب های زیرزمینی (مطالعه موردی: حوضه آبریز فرخی)

منابع آب زیرزمینی از یک سو به دلیل شیرین بودن، ترکیبات شیمیایی، دمای ثابت، ضریب آلودگی کمتر و سطحاطمینان بالاتر در تامین منابع آب، به عنوان یک منبع قابل اتکا، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب شده واز سوی دیگر با تاثیر بر توان اکولوژیکی منطقه، یک پدیده مهم و موثر در توسعه اقتصادی، تنوع اکولوژیکی و سلامتجامعه به حساب می آیند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. بعد از گردآوری اطلاعات به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) استفاده شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد در بینمتغیرهای تاثیر گذار عامل لیتولوژی در درجه اول اهمیت از نظر نفوذ آبهای سطحی (۲۲ / ۰) و در مرحله بعد پوششگیاهی در مرتبه بعدی با کسب امتیاز ۱۹ / ۰ قرار می گیرند. با توجه به توپوگرافی منطقه کمترین تاثیر را نیز عامل جهتشیب به خود اختصاص می دهد. بر این اساس می توان گفت که بعد از عامل سنگ شناسی که مستقیما تعیین کنندهمیزان نفوذ پذیری آب می باشد، متغیر پوشش گیاهی منطقه به طور مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر نیروهایتکتونیکی منطقه قرار داشته و نفوذ پذیری را افزایش می دهند. به طوری که هر جا که خطواره های تکتونیکی تحتتاثیر نیروهای زمین ساختی توسعه یافته اند، بده جامد و رسوب بیشتری در اختیار جریانات سطحی منطقه قرارداده ونقش خود را به صورت مخروط زایی که می تواند به لحاظ بافت مناسب خود نقش موثری در نفوذ آبهای سطحی داشتهباشد، ایفا نموده اند. به طور کلی بخش های مرکزی و ضلع شرقی حوزه به لحاظ نفوذپذیری آب دارای بالاترین پتانسیلکه ۴۷ درصد از حوضه را دربرمی گیرند و جهت های غرب، و جنوب غرب از نظر نفوذپذیری دارای پایین ترین پتانسیل هستند.