ارزیابی فنی سامانه های آبیاری قطرهای (مطالعه موردی: طرح های استان خراسان رضوی)

سیستم های آبیاری قطره ای با اینکه به سطح بالایی از تکنولوژی رسیده اند، به دلایل زیادی نمی توانند فایده های بالقوهو اسمی خود را ارائه کنند، بنابراین با ارزیابی میدانی این سیستم ها میتوان به نقاط ضعف و قوت آنها پی برده و زمینهبهره برداری بهتر از آنها را با اصلاح و شیوه های جدید مدیریتی فراهم کرد.در این تحقیق، تعداد ۱۰ مزرعه در نقاط مختلفاستان خراسان رضوی به عنوان نمونه انتخاب و با هدف ارزیابی سیستم های آبیاری قطرهای مورد مطالعه قرار گرفت. بعدازجمع آوری اطلاعات شامل اندازهگیری دبی گسیلنده ها (اعم از نوار تیپ یا قطره چکان) و فشار در ابتدای لاترال ها وخروجی مانیفولدهای مورد آزمایش و تکمیل اطلاعات پرسشنامه ای از کشاورزان منطقه شامل اطلاعات مربوط به دور وساعت آبیاری، با استفاده از روش و فرمول های پیشنهادی بر اساس استاندارد SCS و روش مریام و کلر، پارامترهای یکنواختیپخش، بازده پتانسیل کاربرد چارک پایین و بازده واقعی کاربرد چارک پایین سامانه های مورد مطالعه محاسبه گردید. دامنهتغییرات یکنواختی پخش در مزارع از ۶۷ % تا ۹۲ % و دامنه تغییرات بازده پتانسیل کاربرد چارک پایین از ۶۰ % تا ۸۳ % وبازده واقعی کاربرد چارک پایین از ۶۷ % تا ۹۰ % متغیر بود. بر مبنای شاخص های ارائه شده توسط SCS از نظر یکنواختیپخش آب، عملکرد ۲ سامانه عالی، ۴ سامانه خوب، ۳ سامانه متوسط و ۱ سامانه ضعیف ارزیابی گردید. میانگین راندمانیکنواختی پخش در سامانههای مورد ارزیابی نیز ۵ / ۸۱ درصد محاسبه شد. بطور کلی از مشکلات سامانه های مورد ارزیابیمیتوان به عدم تامین فشار مناسب، شستشوی نامناسب دستگاه های تصفیه و گرفتگی قطره چکان ها اشاره کرد.