بررسی اثرگذاری اموزش مهارت های زندگی با استفاده از بازی های اموزشی بر کاهش میزان مشکلات رفتاری دانش اموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان خوی

هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی ازطریق بازی بر کاهش آسیب های اجتماعی(مشکلات رفتاری بیرونی شده) در دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی شهرستان خوی انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور از جامعه ی آماری مورد نظر که شامل کلیه ی دانش آموزان که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲در دبستان امام خمینی ۲ مشغول تحصیل بودند، نمونه ای به حجم ۲۴ نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای و با گزینش تصادفی ،۱۲ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۱۲ نفر به عنوان گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت اجرای ۱۲ جلسه آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی مشکلات رفتاری کوای و پترسون( ۱۹۸۷) بود که در دو مرحله (قبل از اجرای پژوهش و بعد از اتمام جلسات)اجرا شد. از آنجایی که طرح پژوهش از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود، به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های حاصل از اجرای تحلیل کوواریانس حاکی از رد فرضیه صفر و در نتیجه معنی دار بودن اثر آموزش مهارت های زندگی بر پرخاشگری اجتماعی(P=۰/۰۵،F=۶/۰۵) ،اختلال سلوک(P=۰/۰۱،F=۷/۷۷) ،مشکلات توجه (P=۰/۰۱،F=۹/۲۶) ،و اضطراب -گوشه گیری (P=۰/۰۱،F=۵/۴۱) است .به عبارتی میزان اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر کاهش اختلال سلوک،پرخاشگری اجتماعی،مشکلات توجه و اضطراب-گوشه گیری معنی دار (اثرگذار) است. با توجه به تجزیه و تحلیل اطلاعات (نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری) می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی از طریق بازی بر کاهش مشکلات رفتاری بیرونی شده، در دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی اثر گذار بوده است.