تحلیل چگونگی تاثیر پذیری دانش آموزان از فعالیت های پرورشی مدارس ونقش این فعالیت ها در رشد اجتماعی دانش آموزان

یادگیری فرآیند اجتماعی است و فعالیت های فوق برنامه و پرورشی تاثیر زیادی در شکلگیریشخصیت دانش آموزان دارد؛مدرسه به تنهایی یکی از وسایل تربیت فرد است و کار آن باید با تاثیر عوامل اجتماعی و نهادهای مرتبط با اجتماعی شدن فرد (خانواده، گروه، رسانه ها و...) تکمیل شود.مفهوم تربیت اجتماعی از قلمرو نهادهای رسمی مثل خانواده و مدرسه فراتر می رود و مطبوعات، رادیو و تلویزیون و تجارب شخصی را نیز شامل می شود و میدان گسترده تری می یابد. تربیت جامعه هیچگاه به عهده شانس یا اتفاق نیست. برای تربیت باید برنامه داشت و از روی احتمال، یک جامعه به رشد و بالندگی نمی رسد؛ دنیای امروزی دنیای جدیدی است که مستلزم تربیت است با روشهای قدیمی و گذشته نمی توان بچه های امروزی را برای نسل آینده تربیت کرد.یک واقعیت روانی و تربیتی این است که انسان ها، چه به صورت فردی و چه به صورت جمعی، با داشتن آرمان های عالی و اهداف بزرگی که از محدوده مسایل عادی و روزمره فراتر می روند و در سایه میل و کششی درونی به سوی کمال، همه نیروهای خود را به کار می اندازد و از همه امکانات خویش استفاده می کنند.مساله تربیت و نظارت اجتماعی ، هدایت و راهنمایی دیگران با اصول نیکو (معرفت)و آگاهاندن و کنترل اعضای جامعه در برابر امور منهیه(منکر) از شروط نخستین برای داشتن یک جامعه سالم و مورد تایید است.مقصد ما در تربیت پرورش افرادی است که در حال آینده بتوانند برای رشد خود اقدامی کرده و برای جامعه بشری مفید باشند جسم و جانشان سالم و رفتار و عملکردشان انسانی باشد