مصرف سیگار و کنترل قند خون در بیماران دیابت نوع ۲ در شمال عراق

مقدمه و هدف: استعمال سیگار مهمترین علت قابل پیشگیری مرگ و میر در سراسر جهان است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین شیوع مصرف سیگار و وضعیت آن در شاخص های بالینی در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر سلیمانیه در شمال عراق بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در میان ۶۰۲ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در سال ۱۴۰۲ انجام گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده از بیماران دارای پرونده ی درمانی در مرکز دیابت شهر سلیمانیه در شمال عراق انجام شد. ابزار سنجش، پرسشنامه ی کتبی بود و داده ها بصورت مصاحبه از بیماران گردآوری گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS ویرایش ۱۶ تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران ۱۷/۵۳ سال در دامنه سن ۳۰ تا ۷۷ سال با انحراف معیار ۹/۳۸ سال بود. ۳۱/۷درصد از بیماران سابقه مصرف سیگار را گزارش کردند. جنسیت مرد (۱۰/۳۱۶= OR) و سکونت در شهر (۱/۷۵۴ = OR) پیش بینی کننده های مصرف سیگار بودند. میانگین قندخون ناشتا (۰/۰۲۷= P) و شاخص توده بدنی (۰/۰۱۸= P) در میان بیمارانی که سابقه مصرف سیگار را گزارش کردند بطور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: یافته ها نشاندهنده شیوع بالاتر از میانگین جهانی مصرف سیگار در میان بیمارن مبتلا به دیابت در شمال عراق بود. قندخون ناشتا در بیماران مصرف کننده سیگار بالاتر بود. این یافته ها، اهمیت بالینی توسعه و پیاده سازی برنامه های ترک سیگار در میان بیماران مبتلا به دیابت را برجسته می کند.