مروری بر سنتز و شناسایی پیونده کوپلیمر دسته ای پلی تتراهیدروفوران پلی اتیلن گلیکول

امروزه مواد پلیمری به ­دلیل برخورداری از خواص متنوع، هزینه ­بری کم و تولید انبوه و آسان، کاربردهای گسترده و متعددی یافته ­اند. کوپلیمر دست ه­ای پلی تتراهیدروفوران پلی اتیلن گلیکول (TPEG) جزء پیش پلیمرها و پیش ساز های پلی یورتان ها هستند. پیونده این کوپلیمر با خاصیت انعطاف پذیری باعث افزایش انعطاف پذیری، افزایش ازدیاد طول و در نتیجه ارتقای خواص پلی یورتان می شود. در کار حاضر، سنتز پلی اتر به روش واپلیمرشدن شیمیایی از مواد اولیه پلیمری مرور شده است. TPEG پلی اتری پایان­یافته با هیدروکسیل است که از مواد اولیه پلی تتراهیدروفوران(PTHF)  و پلی اتیلن گلیکول (PEG) در مجاورت کاتالیزگر اسیدی (سولفوریک اسید) با واکنش واپلیمرشدن شیمیایی سنتز می شود. سنتز دارای دو مرحله هم­زمان واپلیمرشدن پلی تتراهیدروفوران با کاتالیزگر اسیدی و سپس جفت شدن محصول واپلیمرشدن با پلی اتیلن گلیکول است. عواملی مانند زمان و دمای واکنش، وزن مولکولی و نسبت مولی واکنش­ دهنده ها و غلظت کاتالیزگر اسیدی بر وزن مولکولی و بازده محصول اثرگذار است. در این کوپلیمر دست ه­ای تتراهیدوفوران قطعه نرم کوپلیمر و دسته های اتیلن اکسید قطعه سخت کوپلیمر را تشکیل می دهند. نسبت قطعه نرم به قطعه سخت این پلیمر نقش مهمی در تعیین خواصی همانند گران­روی، چگالی و دمای انتقال شیشه ای (Tg) دارد. شناسایی این پلیمر با استفاده از آزمون های مختلف از جمله طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، تجزیه گرماوزن­ سنجی (TGA)، گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC)، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای کربن (۱۳C NMR) و پروتون (۱H NMR) انجام می شود. پژوهش ها نشان می ­دهد، کوپلیمر حاصل از نوع دسته ­ای تصادفی است. دمای انتقال شیشه ای  و ذوب TPEG به ­ترتیب برابر ۷۳/۵- و ℃ ۸/۷۴ است.