بررسی اثرات بهره برداری جنگل بر میزان آسیب به درختان سرپا در یک جنگل آمیخته

با توجه به اعمال شیوه جنگلداری همگام با طبیعت برای مدیریت بهتر جنگل ها و پراکندگی برداشت در این شیوه کاهش آسیب به درختان سرپا دارای اهمیت ویژه ای می باشد،تحقیق صورت گرفته در جنگل های شاندرمن گیلان که تیپ آن منطقه راش ممرزستان (جنگل آمیخته) می باشد صورت گرفته است، در این تحقیق به این نتیجه میرسیم که بین متغیر های قطر درختان قطع شده و میزان درختان آسیب دیده همبستگی معنی داری (p=۰,۵۸۲_p=۰,۰۰۰) وجود دارد که این موضوع همسو با نتایج jackson et al ۲۰۰۲ می باشد،از طرف دیگر نتایج نشان داد سیستم عملکرد در میزان آسیب به درختان موثر است به طوری که میزان درختان آسیب دیده به ازای برداشت یک درخت در مرحله چوبکشی بیشتر (۶,۹) و شدید تر از مرحله قطع (۴.۲۴) می باشد این نتایج نیز همسو با نتایج Fjed & Granhus ۱۹۹۶ می باشد، همچنین نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که میزان آسیب در پارسل ها به صورت معنی داری متفاوت است و دلیل آن پستی بلندی،ساختار، تراکم، جهت خروج و ... هر پارسل می باشد و اینکه تعداد زخم های ایجاد شده بر روی تنه درختان سرپا در محدوده نوارهای وینچینگ و مسیر های چوبکشی در ارتفاع کمتر از ۰,۳ متری از بن درخت، بیشتر از زخم های موجود در ارتفاع بالاتر از ۰.۳ متری از بن درخت می باشد.