بازتاب ذهنی و تجلی کهن الگوی سواستیکا در "انسان کامل " به عنوان نماد عالم اکبر: مورد مطالعه کتیبه های مسجد جامع اصفهان

» سواستیکا« با چهار راس بر پایه مربع ، که قدمتی تاریخی و کهن در فرهنگ و هنر ایرانزمین در کلیه هنرها از پیش از اسلام تا دوران پس از اسلام با کاربردها و کارکردهای مختلف داشته است ، نماد و رمزی است که با لایه های فراوان، تداعی کننده معانی عظیمی در فرهنگ و هنر اسلامی است . پیوند این نماد با عالم اکبر و انسان کامل و در عین حال، تعامل با عالم اصغر در انسان فانی در تحقیقات عرفان، دین و هنر اسلامی ، کمتر مورد توجه بوده است بر همین اساس، پرسش مقاله بر این مبنا شکل گرفت که سواستیکا با قدمتی تاریخی و کهن در فرهنگ و هنر ایرانزمین ، چگونه تداعی کننده انسان کامل در هنر اسلامی است ؟ پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش : توصیفی - تحلیلی و از نوع کیفی و ابزار گردآوری دادهها کتابخانه ای به بررسی این پرسش می پردازد. یافته ها نشان می دهد که هم خوانی و تطابق میان سواستیکا و انسان کامل در اسلام و نیز نحوه حضور این رمز در تزئینات معماری اسلامی وجود دارد. سواستیکا با قابلیت هرمنوتیکی فراوان به مثابه رمزی مقدس اجازه تاویل و تفسیر را به مخاطبان خویش داده است و به عنوان نماینده و رمز انسان کامل از نظر خصایل ، دارای شباهت های فراوانی با او است .