برآورد تمایل به پرداخت کارکنان دولت شهر شیراز برای بیمه ی تکمیلی با استفاده از روش ارزشیابی مشروط

با توجه به افزایش قابل توجه هزینه های درمان از یک طرف و کاهش تعهدات بیمه گران درمانی پایه از طرف دیگر، نقش بیمه های تکمیلی رفته رفته پررنگتر از قبل شده است . امروزه بیمه گران مختلفی به بازار بیمه ورودکرده و قیمت های متفاوتی را در قبال تعهدات خود مطالبه می کنند. بنابراین بررسی و آگاهی ازتمایل به پرداخت بیمه ای افراد می تواند برای سیاستگذاران حوزهی سلامت و بیمه گران در راستای شکوفایی و رونق صنعت بیمه ای کشور کمک کند. در این بررسی ، کارمندان دولتی شهر شیراز، براساس هشت متغیر وضعیت سلامت ، درآمد، سن ، تحصیلات، اندازهی خانوار، تعداد مراجعات به پزشک ، سیگار و ورزش گروهبندی شد و سپس متوسط میزان تمایل به پرداخت هر گروه با استفاده از روش ارزشیابی مشروط بدست آمد. بدین منظور۱۵۰ پرسشنامه در سال ۱۴۰۱ توزیع شد. دادهها بااستفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و پس از گروهبندی و مقایسه ی میانگین هر گروه، آزمونهای آنالیز واریانس و معناداری در سطح خطای ۵ درصد بر دادهها انجام شد. یافته ها بیانگر رابطه ی عکس میزان تمایل به پرداخت با وضعیت سلامت افراد بودند.بنابراین هرچه افراد از کیفیت سلامت بهتری برخوردار باشند، متوسط تمایل به پرداخت کمتری برای استفاده از بیمه ی تکمیلی دارند و بالعکس . همچنین هرچه وضعیت درآمدی ، سطح تحصیلات، سن ، تعداد مراجعه به پزشک و استعمال سیگار برای فرد افزایش یابد، تمایل به پرداخت برای برخورداری از بیمه ی تکمیلی بیشتر می شود. با توجه به اینکه بیمه های تکمیلی برای بیمه گذاران اختیاری هستند، بنابراین احتمال خروج افراد سالمتر بیشتر بوده و ممکن است این افراد تقاضای کمتری جهت استفاده از این نوع بیمه را داشته باشند و انتخاب ریسک خسارتزا افزایش می یابد. این امر باعث می شود شرکتهای بیمه گر تعداد افراد کمتری را به لحاظ جمعیتی پوشش دهند و هزینه های این شرکتها بیشتر شود. درک این موضوع از سوی دولتها می تواند منجر به سیاستگذاری مفیدتر در جهت حمایت از صنعت بیمه ی کشور و جلوگیری از زیان شرکتهای بیمه گر باشد.