بررسی نقش گردشگری بر توسعه سکونتگاههای روستایی از منظر معیشت پایدار (مطالعه موردی روستای بوژان در شهرستان نیشابور)

روستای بوژان از قراء تاریخی و قدیمی شهرستان نیشابورودارای آبوهوای معتدل کوهستانی و منابع آب فراوان و پوشش گیاهی متنوعی است که این روستا را در شمار معدود گردشگاههای طبیعی نیشابور و جاذبه های توریستی فرهنگی مذهبی منطقه قرار می دهد. بیکاری و نبود شغل مناسب و همچنین وجود نارسایی هایی در ساختار فیزیکی روستا از قبیل کاربری اراضی ، ارتباطات، تاسیسات و تجهیزات زیر بنایی و... موجب شده است که آن دسته از اهالی روستا که به طور دائم در روستا اقامت دارند، از وضع موجود چندان راضی نباشند. از این تحقیق با رویکردی توصیفی ، تحلیلی به بررسی نقش گردشگری بر توسعه سکونتگاههای روستایی نیشابور با تاکید بر معیشت پایدار می پردازد که بعد از تحلیل پرسشنامه محقق ساخت با استفاده از نرم افزار و آزمونهای همبستگی و خانواده این گونه منتج گردید که عوامل اقتصادی گردشگری ، دارای کمترین ضریب امتیازی هستند و شرایط زیست محیطی منطقه نیز از وضعیت مناسبی برخوردار نیست و درزمینه ظرفیت های اجتماعی نهادی ، اگرچه گردشگری ، بالاترین اثرات را بر وضعیت معیشت منطقه داشته است ، اما در حالت کلی ، مفید ارزیابی نمی گردد و تاکنون در روستای بوژان، هیچ کدام از شاخص های لازم درزمینه توسعه پایدار گردشگری به دست نیامده است . بنابراین به طورکلی و بر اساس نتایج به دست آمده تصمیمات نهادی در سطح محلی و منطقه ای می تواند همگام با برنامه ریزی منسجم ، ظرفیت های اجتماعی و اقتصادی منطقه را فعال نماید و این روستا را به عنوان یک قطب گردشگری پایدار به سراسر ایران و حتی کشورهای دیگر معرفی نماید.