طراحی مرکز گیاه شناسی شهر آمل با استفاده از اصول رویکرد بایونیک

با ورود به حوزه طراحی باغ گیاه شناسی شهر آمل ، چالش انتخاب رویکرد طراحی از اهمیت خاصی نزد نگارنده برخوردار بوده است .با نگاهی گذرا به وضعیت معماری کنونی کشور و عدم تعامل مطلوب بین معماری و طبیعت ، شاهد آن هستیم که تاکنون اغلب رویکردهای رایج در طراحی معماری ، به خوبی نتوانسته اند پاسخگوی نیازهای طراحان و معماران باشند و نیاز است تا راه حل جدیدی به منظور تعاملی سازنده تر میان فضاهای طبیعی و مصنوع اندیشیده شود. در این مسیر شناخت فرآیندهای الگو گیری از طبیعت در علم بایونیک می تواند روش های انتخاب الگوها و بهره گیری از اصول موجود در آن ها را امکان پذیر نماید .پژوهشگران حوزه طراحی معماری معتقدند به کارگیری طرح های الهام گرفته از طبیعت در مقایسه با دیگر رویکردها، می تواند کمک شایانی به کاهش صدمات زیست محیطی پروژه های ساختمانی کند .در این شیوه از طراحی ، معماری جزئی از طبیعت می شود و این موضوع یکی از اصول معماری بایونیک بوده و از نکات اساسی این طرح است .هدف از این تحقیق آن است که در ابتدا به بحث شناخت دانش بایونیک پرداخته شود و سپس با آشنایی با اصول طراحی بایونیک ، روش الگو گیری از طبیعت را دریابیم .همچنین با طراحی مرکز گیاه شناسی شهر آمل و به کارگ یری اصول به کاررفته در طبیعت ، به طرحی دست پیدا کنیم که تقلید صرف از طبیعت نباشد، بلکه نیازهای عملکردی و زیبایی شناسی و فرم انتخاب شده به بهترین صورت ترکیب شده و منطبق بر اصول بنیادین طبیعت و با توجه به نیازها و بستر طرح انتخاب و گزینش شود، به طوری که طرح نهایی جوابگوی نیازهای استفاده کنندگان بوده و آسیب کمتری به طبیعت برساند.