پدیداری هنر کاشی کاری در معماری ایرانی

هنر کاشی کاری در معماری ایرانی از آرایه های ارزشمند وابسته به معماری محسوب می گردد که ذوق و سلیقه هنرمند کاشی گری ، آن را به درجه ای از رشد رسانده که تحسین بینندگان را برانگیخته است . کاشی کاری های رنگارنگ گنبدها، گلدسته ها، سردر مساجد و آرامگاه ها همگی مصداق بارز این مدعا می باشند. در واقع کاشیکاری یکی از روشهای دلپذیر تزئین بنا در معماری ایرانی است . کاشی کاری در تمدن اسلامی با پشتوانه هنر ایرانی پیش از اسلام به اوج خود رسید و بناهای معمارانه این تمدن را از اسپانیا تا آسیای میانه گوهرپوش کرد. در این زمینه ، معماری ایرانی از مرکزیتی خاص برخوردار بوده و آثار متنوع کاشیکاری باقی مانده در گوشه و کنار این سرزمین پهناور شاهدی بر این مدعاست . آنان که با معماری ایرانی آشنایی دارند, بایستی از آگاهی های لازم از ارزش های هنری ، طرح ها و نقوش رنگ و لعاب، پخت و به طور کلی از اصول و قواعد و رموز کاشی کاری نیز بهره مند باشند. در این پژوهش پدیداری کاشی و سرامیک در معماری ایرانی مورد بررسی قرار گرفته و شاخصه های کاشی کاری در دوره های مختلف تاریخ معماری ایران معرفی گردیده تا علاقه مندان با تحولات کاشی گری این دوره آشنا شوند.