بازشناسی هفت شاخصه معماری کل نگر

کل نگری در معنای عمومی خود بسیار آشناست و از دوره باستان طرفداران و مخالفان خود را داشته است . با گذشت زمان کل نگری و نقطه مقابل آن، جزء نگری ، در زندگی بشر رسوخ کرد و در هر دوره ای یکی از آنها گوی سبقت را ربود و به همراه خود تمدنهای نوینی را هم خلق کردند. نگاه جزء نگر در قرن هجده و نوزده میلادی ، و متعاقبا مکتب مدرنیسم در معماری انقلابی به پا کردند، مصالح نوین و علوم مهندسی ، هیچ غیر ممکنی را در ساخت و ساز برنمی تابیدند . فلسفه جزء نگر، سوژه و ابژه را هم از هم جدا کرد، زیبایی شناسی دکارتی جایگاه محکمی یافت و معماری ماشینی لکوربوزیه با سرعت و بی رقیب و شتابان، مرزهای معماری را جابجا کرد، اما ضعفهای مدرنیسم خیلی زود ظاهر شد. محیط زیست تخریب شده، و مهجور رها شده بود، روابط اجتماعی در پایین ترین سطح خود قرارگرفته و روان آشفته مردم، بزهکاری ، خروجی ، معماری نوین شده بود و تخریب پشت تخریب ، تنها راه گریز از این وضعیت شد در این حال نا به هنجار، توجه اندیشمندان مجدد به نگاه کل نگر جلب شد. انسان باید قسمتی از طبیعت باشد، فرهنگ جامعه باید در اولویت طراحی قرار بگیرد، معماری باید مردم وارگی داشته باشد معماری باید اندیشیدن را در مردم زنده نگه دارد و اینکه هر مسکنی لیاقت خانه شدن را ندارد، بدین صورت معماری پایدار، معماری سبز، معماری پست مدرن، معماری اکولوژیکی ، معماری ارگانیک ، یکی پس از دیگری ، با نگاهی کل نگر آمدند تا دوباره انسانها با هم زندگی کنند و تعاملات اجتماعی و روانی دوباره احیا گردد، در این پژوهش تاثیر نگاه کل نگر بر معماری بررسی خواهد شد و علاوه بر آن، راه کارهایی برای برون رفت از مشکلات پیش رو، پیشنهاد می گردد که قبلا آزمایش شده و موفق بوده اند که با عنوان »هفت شاخصه ی معماری کل نگر«جمع آوری کرده ایم و به آنها خواهیم پرداخت .