جستاری در طراحی سیستمی منظر مبتنی بر توسعه احیایی

تکامل دیدگاهها در اکولوژی منظر در بستر فرهنگ پایداری -احیایی ره بسوی مقصدی با عنوان »طراحی سیستمی « برده است . پژوهشگران معتقدند فی الحال نیاز مبرم این است که جامعه بشری اقدامات خود را در یک مشارکت تکاملی با طبیعت از نو تنظیم کند، و این مستلزم تغییر الگوی ذهنی ما ست . از نگاه پژوهشگران روش طراحی سیستمی منظر، یک مدل طراحی آلترناتیو برای طراحی آینده در حوزه پایداری به شمار می رود که درعوض نگاه مولفه محور، بینشی جریان محور به محیط دارد. طراحی سیستمی با نگرشی کل نگر (holistic) بررسی می کند که چگونه می توان محصولات، ساختمانها و مناظر را برای به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی آنها و بهبود سلامت اکوسیستم ها طراحی کرد، به گونه ای که از جنبه ی زیست محیطی ، اجتماعی -فرهنگی و اقتصادی پایدار-احیایی ، تاب آور و دارای برخورد مناسب با پیچیدگی ها باشند. این طراحی هوشمندانه و مسئولانه بهبودی ساختاربندی حمل و نقل ، جامعه ، اقتصاد، فرهنگ ، سبک زندگی ، مدیریت منابع (مانند آب، هوا، غذا) و زیستگاه طبیعی را در پی دارد. این جستار برپایه مطالعات کتابخانه ای ، مرور ادبیات موضوع و غور در آرای اندیشمندان می کوشد تا جایگاه روش طراحی سیستمی (SD) را مبتنی بر توسعه احیایی ترسیم نماید.