بررسی ارتباط راهبردهای رویکرد بیوفیلیا با الگوی شکلی -هندسی معابر ورودی در ارتقا سطح کیفیت زندگی ساکنان مجتمع های مسکونی

تکامل متقابل گونه انسانی در بستر طبیعت میتواند مشروط به تماس بی واسطه با طبیعت پیرامونی خود در طول زندگی روزمرهاش باشد. زیرا او همواره به دنبال تامین این مهم از طریق تحقق حضور حداکثری در محیط پیرامون خویش است . امروزه از رویکرد بیوفیلیک در طراحی کاربری های آموزشی ، مسکونی و موزههای علوم و تاریخ طبیعی استفاده می شود، زیرا تعریف زنده در این گونه کاربری ها به واسطه طرحواره بیوفیلیا از منظر دو جزء (بیو) و (فیلیا) تشکیل شده است به قسمیکه (بیو) به چیزهای زنده یا زندگی انسانها مرتبط می شود و (فیلیا) نیز جذابیت و احساس مثبتی است که انسان نسبت به عادتها و تمام چیزهای پیرامونی خود دارد. از این رو رویکرد بیوفیلیک تلاشی است برای از بین بردن شکافی بین معماری مدرن و نیاز انسانها به برقراری ارتباط با جهان پیرامونی خود. به قسمیکه بیوفیلیک برمبنای روشی ابتکاری که منجر به بالا بردن و ترمیم تجربه سودمند انسان از محیط پیرامونی خود می شود توانسته با بهره از الگویی هندسی همچون؛ نسبت فیبوناچی پی به ارزش روابط فضایی موجود در اشکال برمبنای الگویی متصل با یکدیگر در قالب کلیتی یکپارچه ببرد تا به واسطه آن مفاهیمی چون جزء به کل ، تضادهای مکمل ، تعادل و تنش پویا، فراکتال و نسبت ها و نیز در نهایت فضاهای انتقال به مکانی برمبنای طرح وارهای چون »بیوفیلیا« نمود یابد. لذا سعی شد بابهره از کتب و مقالات به اطلاعات تعریف شدهای درجهت تحلیل و توصیف معیارها و مولفات برگرفته از طرحواره بیوفیلیک دست یافت و به واسطه توصیف جداول و مستندات ترسیمی به استخراج معیارهایی جدید در قالب شناسایی فصل اشتراک الگوی روابط فضایی موجود در فاز یک شهرک اکباتان با طرحوارههای برگرفته از رویکرد بیوفیلیا نائل آمد که از طریق این مهم و پاسخ به پرسشی چون؛ »چگونه می توان به واسطه درک جانمایی روابط فضایی به ارتباط میزان عرض معبر با ورودی متصل به بلوک مربوطه در فاز یک شهرک اکباتان با بهره از راهبرد بیوفیلیک پاسخ داد؟« بتوان به درک متقابل نحوه جانمایی فضایی همچون ورودی و معبرهای متصل به آن برمبنای نسبتی چون فیبوناچی از منظر الگوی هندسی فراکتال و به منظور شناخت هم زیستی متداول از نظر ترکیب بندی روابط فضایی به مدلی نظاممند در تعریف این روابط دست یافت .