آموزش معماری براساس الگوی مسئله محور با رویکرد آینده پژوهی

یکی از وظایف دانشگاهها، توانمندی دانشجویان در عرصه آموزش معماری از جمله شناخت آینده است که این امر می تواند تحت تاثیر حل مسئله در روند یادگیری آنها باشد؛ از این رو هدف پژوهش حاضر، آموزش معماری براساس الگوی مسئله محور با رویکرد آیندهپژوهی دانشجویان بود. روش کار: پژوهش مقطعی حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی و جامعه آماری آن شامل همه دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی سهمیه ای ، تعداد ۲۲۳ نفر انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسش نامه کیفیت الگوی مسئله محور Neumann و پرسش نامه توانایی آیندهپژوهی پارسا و همکاران بود که هر دو پرسش نامه از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار هستند. توانایی آیندهپژوهی دانشجویان و کیفیت الگوی مسئله محور آنان نزدیک به حد متوسط بود. به علاوه، بین ابعاد کیفیت الگوی مسئله محور، ابعاد انعطافپذیری یادگیری ، محتوا و روابط رسمی و غیررسمی دانشجو رابطه مثبت و معنی داری با ابعاد توانایی آیندهپژوهی دانشجویان وجود داشت . براساس نتایج به دست آمده، کیفیت الگوی مسئله محور می تواند با رشد توانایی آیندهپژوهی دانشجویان رابطه داشته باشد؛ بنابراین بهبود کیفیت الگوی مسئله محور و رشد توانایی آیندهپژوهی دانشجویان توسط دانشگاهها باید موردتوجه قرار گیرد.