مطالبه حقوق شهروندان از نماهای شهری

حقوق معماری به عنوان یک حق مدنی و اجتماعی در ابتدای زندگی بشر وجود داشته است، اما با مطرح شدن دوباره ارزش زندگی شهری و اهمیت فضاهای زندگی، به عنوان یک علم جدید در معماری مورد بحث قرار گرفته و موضوع اصلی آن انسان است. نما به عنوان اولین دید در مواجهه با ساختمان و همچنین تاثیر زیادی که بر بدنه خیابان ها و میدان ها در مجموعه های شهری دارد یکی از موضوعاتی ست که در معماری و شهرسازی ایران در چند سال اخیر وارد چالش هایی شده که اهمیت توجه به آن را بیش از پیش میطلبد. هدف این پژوهش شناخت نیازهای شهروندان از حقوق مدنی خود در معماری و مطالبه حقوق آنها از نماهای شهری است. این پژوهش یک تحقیق ترکیبی است که از طریق مطالعات میدانی با ابزار مصاحبه و مطالعات اسنادی و کتابخانه ای صورت پذیرفته و از نظر روش شناسی در زمره تحقیقات توصیفی- پیمایشی قرار می گیرد. در نهایت به روش تئوری داده بنیاد این نتایج حاصل شد ه است: شهروندان نیازهای خود را می شناسند ولی از حقوق معماری خود آگاهی ازم را ندارند، بر خاف نماهای کاسیک که در شهر مشاهده می شود، اغلب شهروندان به نماهای سنتی با مصالح طبیعی همچون چوب و آجر عاقه دارند اما نماهایی که در شهر می بینند با نماهایی که مورد عاقه آنهاست در تضاد است.به منظور آگاهی هر شهروند از حقوق معماری خود ازم است آموزش ها و اطاع رسانی هایی انجام شود، در این میان معماران و شهرسازان باید در عصر فرامدرن امکان انطباق معماری با تغییرات زمان، متناسب با نیازهای فردی، اجتماعی و روانی هر فرد و به کارگیری الگوهای معماری کهن ایرانی در غالب تکنولوژی امروزه، محیط های زندگی استفاده کننده را طراحی کرده و رسالت خود را در جهت تحقق حقوق معماری به انجام رسانند.