مقایسه تطبیقی پاویون ایران با پاویون های جهانی در اکسپوی ۲۰۲۰ دوبی مبتنی بر استراتژی های توسعه پایدار در زیست بوم

توسعه پایدار از نظر مفهومی ، به سازماندهی و ایجاد ارتباط متقابل بین سه محور» فعالیت اقتصادی ، توسعه اجتماعی و محیط زیست « اطلاق می شود تا جاییکه در دوران انقلاب صنعتی سه حوزه به صورت مستقل منجر به بی توجهی به همدیگر و تخریب گسترده محیط زیست در جهان گردید. توسعه پایدار، نوعی توسعه است که نیازهای امروز را برآورده می کند، بدون این که به توانایی نسل آینده در برآورده کردن نیازهایشان لطمه بزند. نمایشگاه جهانی یا »اکسپوزیسیون»/« اکسپو« اسم عامی است برای نمایشگاه های متعدد بزرگی با شرکت کنندگانی از کشورهای مختلف که از میانه ی قرن نوزدهم آغاز شده و تا دوران معاصر ادامه دارد. تکوین ایده نمایشگاه جهانی را به انقلاب صنعتی در اروپای اواخر قرن هجدهم نسبت می دهند. نخستین نمایشگاه بین المللی و همگانی (اکسپو) به مفهوم امروزی در سال ۱۸۵۱ در هاید پارک شهر لندن، پایتخت انگلستان که یکی از قدرت های صنعتی و برتر محسوب می گردید و در محل کریستال پالاس، تحت عنوان (نمایشگاه بین المللی کالاهای ملل جهان) برپا گردید و بالغ بر ۱۴۰۰۰ غرفه دار از سراسر جهان در آن حضور داشتند. نمایشگاه جهانی بستر مناسبی برای نمایش قدرت اقتصادی ، صنعتی ، فرهنگی و هنری و رشد فناوری برای کشورها در نظر گرفته شده است . نمایشگاه جهانی مجالی برای گردهمایی آدمیان از بیشتر نقاط جهان برای به نمایش گذاشتن محصولات و هنرشان و یا به زبان دیگر، فرهنگ سرزمینشان است . ایران از کشورهایی است که در بیشتر این نمایشگاه ها شرکت کرده است . پژوهش ۳ حاضر با هدف مقایسه تطبیقی پاویون ایران با پاویون های جهانی از جمله پاویون ایتالیا، آلمان، ژاپن ، اتریش را در اکسپوی ۲۰۲۰ دوبی مبتنی بر استراتژی های توسعه پایدار در زیست بوم مورد بررسی قرار می دهد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و داده های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دست آمده است . با توجه به یافته های تحقیق نتایج نشان می دهد که پاویون ایران در اکسپو۲۰۲۰ دوبی در مقایسه با پاویون های جهانی در حوزه ی توجه به اقلیم ، توجه به سازه، نمادگرایی ، توجه به بازیافت مصالح و استفاده از مصالح پایدار موفقیت چندانی نداشته است .