ساخت بتن با مواد بازیافتی (بتن سبز)

در سال های اخیر پیشرفت علم و تکنولوژی ، روند رو به رشد گسترش شهرها در بیشتر کشورهای دنیا را در پی داشته است . می توان گفت ؛ جمعیت جهان نسبت به عصر انقلاب صنعتی ۶ برابر شده و در نتیجه ی افزایش مصارف انسانی ، از بین رفتن منابع طبیعی و افزایش ضایعات مشاهده می شود. این امر، شاخص کیفیتی محیط زیست را کاهش داده و استقرار آلاینده ها در جوامع شهری را تسهیل می کند. امروزه جامعه ی جهانی با چالش انرژی و آلودگی روبرو بوده و توسعه ی پایدار، یکی از ارکان اصلی دستیابی بشر به سیاره ی بدون تخریب منابع و آلاینده ها است . حفظ و رعایت مبانی توسعه ی پایدار توسط انسان ها، امری ضروری بوده و مهندسین و معماران نیز از این قاعده مستثنی نیستند. همان طور که می دانیم بعد از آب، بتن پرمصرف ترین ماده ی کره ی زمین می باشد. این ماده از جایگاه ویژه ای در صنایع عمرانی و معماری برخوردار بوده و یکی از پرکاربرد ترین مصالح ساختمانی است . لازم به ذکر است ؛ سنتز عنصر اصلی بتن (سیمان) تقریبا ۸ درصد از کل گازهای گلخانه ای را از آن خود کرده و نقش بسزایی در پدیده ی جهانی گرمایش گلخانه ای ایفا می کند. تولید سیمان با آزادسازی مقادیر قابل توجهی دی اکسید کربن و مصرف هنگفت آب و انرژی همراه بوده و آثار جبران ناپذیری بر محیط اطراف می گذارد. از طرفی نیز؛ مقادیر زیادی از منابع طبیعی جهت تهیه ی سنگدانه های مصرفی بتن ، تخریب شده یا دستخوش تغییر می شوند. بنابراین ؛ دستیابی به ساخت و سازی پایدار بدون اعمال تغییراتی در فناوری ساخت بتن ممکن نیست . باید اشاره نمود؛ با بکارگیری ضایعات در صنعت بتن سازی و تولید بتن سبز می توان اثرات زیان بار این صنعت را به حداقل رسانده و به ساخت و ساز پایدار دست یافت . این پژوهش با مرور مطالعات و مستندات مرتبط پیشین و بسط و توسعه ی هر چه بهتر آن ها، سعی به بهره برداری کاربردی در جهت تولید مرغوب ترین و بادوام ترین بتن سبز دارد.