ایجاد تاب آوری شهری و زیرساخت ها از طریق ارتباط چشم انداز سازمانها در مدیریت ریسک بلایا در کرایست چرچ، نیوزلند

مدیریت بلایای بزرگ در تراکم های شهری اغلب توانمندی ساختارهای حکومتی پراکنده را نشان می دهد. بر این اساس، بحث های اخیر در زمینه مدیریت ریسک بلایا، هماهنگی بهتر سازمان ها و ذینفعان را در سراسر مرزهای سازمانی و سرزمینی می طلبد و می بایست که این امر در نهایت بهبود یابد.با این حال، تجزیه و تحلیل منطقه شهری کرایست چرچ که یک سری زمین لرزههای ویرانگر را در سالهای ۲۰۱۰-۲۰۱۱ تجربه کرده است نشان می دهد که نا مشخص بودن وظایف و پیچیدگی های ارتباطی برای حاکمیت تاب آوری وجود دارد . پژوهش نشان می دهد که برای پرداختن سیستماتیک به این پیچیدگی ها در بحث های مربوط به تابآوری شهری می بایست از مفهوم ارتباط چشم انداز ها که به عنوان اشکال نهادینه شده تعامل عمودی ، افقی یا فراسرزمینی تعریف می شود بهرهمند بود . نتایج تجربی نشان می دهد که کارایی اشکال مختلف ارتباط چشم اندازها به قدرت بستگی دارد.بنابراین ، می بایست اشکال خاصی از ارتباط بر اساس مورد به مورد اولویت بندی شوند. مطالعه تجربی نشان می دهد که افزایش ارتباط چشم انداز ها یک فرآیند فشرده منابع و چالش برانگیز است که ممکن است باعث ایجاد اقدامات منفی شود . مقاله نشان میدهد از آنجایی که نهادها نحوه تعامل سازمان ها و ادارات مختلف را شکل می دهند، بحث های علمی در مورد تابآوری شهری را نیز بر فرآیندهای اصلاحات چشم اندازی می داند و بر بعد سیاسی چشم انداز سازی برای تابآوری شهری تاکید می کند.