شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد سازمان بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری مشهد

پس زمینه و هدف: توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است . رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی ، باززنده سازی ، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند. هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد سازمان بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری مشهد می باشد. در این پژوهش شاخص های ارزیابی عملکرد سازمان بازآفرینی فضاهای شهری مشهد شامل ۱۲ شاخص شناسایی شده و در ادامه با اخذ نظر خبرگان حوزه حاشیه نشینی درجه اهمیت هر عامل مشخص گردید. نهایتا با استفاده از روش تاپسیس از مجموعه روشهای تصمیم گیری چند معیاره، رتبه بندی هریک از عوامل مشخص گردید. نتایج پژوهش نشان داد شاخص ” میزان مرمت و بازسازی بافت های تاریخی ” با ضریب نزدیکی نسبی ۰.۹۱۲۴۶۶، ” میزان تحقق مراکز رویش نوین در محلات هدف ” با ضریب نزدیکی نسبی ۰.۸۵۵۷۶۴ ، ” میزان تحقق راه اندازی دفاتر توسعه محله ” با ضریب نزدیکی نسبی ۰.۸۲۶۲۲۱ بترتیب دارای بیشترین اولویت در بین شاخص های ارزیابی عملکرد سازمان بازآفرینی شهرداری شهر مشهد می باشند.