بررسی تحولات تاریخی در شکل گیری مدارس دخترانه در دوران قاجار

بیان مسئله : نظام تعلیم وتربیت در ایران تا پیش از انقلاب مشروطیت بر پایه سنت و مذهب قرار داشت و جامعه به گونه ای سنتی کودکان را برای آینده تربیت می کرد. پدر و مادرها به صورت طبیعی از همان آغاز تولد، نخستین و مهم ترین آموزگاران فرزندان خود بودند. پسر علوم، فنون و صنعت را از پدر می آموخت و دختر رموز و فنون خانه داری و تربیت فرزند را از مادر کسب می کرد. در این میان مکتب خانه ها، در کنار مساجد و جلسات مذهبی یکی از عمده ترین محل های تعلیم وتربیت کودکان به شمار می آمدند. از آنجا که هیچ گونه تشکیلات دولتی و غیردولتی ناظر بر عملکرد این مکتب خانه ها نبود، تنوع و میزان مواد درسی آنها بستگی به ذوق و وجدان مکتب داران داشت . این شیوه تا دوران قاجار و حتی اواسط دوره پهلوی دوم ادامه داشت . در دوره قاجار با اعزام محصلان ایران به خارج از کشور و رفت وآمد خارجیان به ایران نو عی دگرگونی و اصلاحطلبی در عقاید مردم و دولتمردان به وجود آمد و موضوع جایگزینی آموزش نوین به جای آموزش سنتی مطرح شد. در این مقاله سعی داریم این موضوع را مورد واکاوی قرار دهیم .هدف پژوهش : این پژوهش در پی بررسی و تحلیل تغییرات و تحولات تاریخی شکل گیری مدارس دخترانه در دوران قاجار می باشد.روش پژوهش : این مطالعه به روش توصیفی -تحلیلی انجام شده است و با انتخاب دوره تاریخی قاجاریه به عنوان منشا تحولات نظام آموزشی در یزد سعی دارد روند این تحولات را مورد تحلیل و تبیین قرار دهد. این مهم از طریق بررسی کتاب های موجود، بررسی نشریات و مقاله ها تحقق یافته است .نتیجه گیری : زنان با خودآگاهی وسیع و عمیقی که نسبت به توانمندیها و ظرفیتهای خود کسب کردند ، به تدریج به شناخت نقش های اجتماعی بیشتری برای خود روی آوردند و تلاش کردند پا را از نقشهای سنتی زن به مثابه مادر و همسر فراتر گذاشته و به جایگاه خود به مثابه زن دست یابند.