اثر بخشی آموزش خود دلگرم سازی بر نشاط ذهنی و پایستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر تربت حیدریه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی بر نشاط ذهنی و پایستگی تحصیلی دانش آموزاندختر دوره متوسطه انجام شده لذا به لحاظ ماهیت و کاربردی و از حیث روش نیمه آزمایشی میباشد. جامعهپژوهشی کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان شهر تربت حیدریه هستند که در سال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل می باشند. در این پژوهش، از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد بهصورتی که از بین کلیه مدارس دوره دوم متوسطه؛ یک مدرسه دخترانه و در مرحله بعد از بین کلیه کلاس ها،۲ کلاس پایه دهم و از هر کدام ۱۵ دانش آموز انتخاب و سپس به روش کاملا تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های نشاط ذهنی ریان و فردریک(۱۹۹۷) و پایستگی تحصیلی دانش آموزان مارتین و مارش (۲۰۰۸) و ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش خود دلگرم سازی بوده و در انتها داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشانداد که آموزش خود دلگرم سازی بر نشاط ذهنی و پایستگی تحصیلی دانشآموزان دختر دوره متوسطه اثربخشبوده است.